The power of the female sex

 

Ο λόγος σήμερα για τις γυναίκες! Μάχες και μάχες έχουν δοθεί και δίνονται ακόμα για την υποστήριξη και την απόκτηση περισσότερων δικαιωμάτων για τις γυναίκες. Ποιήματα γράφονται και θα γράφονται για πάντα προς τιμήν τους.

Ορισμένοι αναφέρουν πως η ίδια η γυναίκα είναι ο ορισμός της ποίησης. Μιλάμε για τη σύζυγο, τη μάνα, τη γιαγιά, τη θεία, την ξαδέλφη…την πεθερά!

Ακόμα πιο συγκεκριμένα όμως σήμερα, θα αναφερθούμε στη δύναμη που κρύβει μέσα του το γυναικείο φύλο. Έχω την πεποίθηση πως οι γυναίκες είναι βράχοι που στο εσωτερικό τους έχουν μέλι.

Είναι εκείνες που δεν κουβαλάνε μέσα τους μόνο τα δικά τους προβλήματα αλλά όλης της οικογένειας. Είναι εκείνες που πρέπει να υποστούν κάθε κακόγουστο σχόλιο για το φύλο τους.

Εκείνες που πρέπει να αποδείξουν πως στη δουλειά τους είναι «άντρες», για να διεκδικήσουν μια ανώτερη θέση από τη προβλεπόμενη.

Είναι εκείνες που πρέπει να δώσουν εξηγήσεις γιατί το σπίτι ήταν ασυμμάζευτο, γιατί το φαγητό είχε παραπάνω αλάτι, γιατί η γη γυρίζει και γιατί το τραγούδι αυτό πάντα να λέει δεν μπορώ!

Είναι επίσης αυτή που πολλές φορές δεν εκτιμάται, που τιμωρείται, που κακοποιείται, που μένει σιωπηλή και που της απαγορεύεται να μιλήσει.

Από τα παιδικά της χρόνια παίζει με κούκλες, γεγονός που συνεπάγεται με την εκμάθηση προσοχής τόσο του εαυτού της όσο και των παιδιών, παίζει με κουζινικά και με άλλα παιχνίδια που έχουν ως απώτερο στόχο να τη κάνουν μια τέλεια νοικοκυρά.

Στη συνέχεια, ψάχνει απεγνωσμένα το “καλό παιδί, έξυπνο, όμορφο και σε καλή οικονομική κατάσταση” Ναι ρε μάνα! Δεν το ‘ξερα πως για να προκόψω στη ζωή μου πρέπει να παντρευτώ τον Clooney!

Πρέπει να παντρευτεί, να κάνει παιδιά, να κάνει τα πάντα για τους πάντες και, αλήθεια τι γίνεται με τον ίδιο της τον εαυτό;

Είμαστε αναγκασμένες να βιώσουμε τη ζωή μας με βάση αυτή την άτυπη βίβλο της γυναίκας; Κι αν ναι, τότε για ποια ελευθερία και για ποια ιδανικά μιλάμε;

Ποιος έβαλε τις γυναίκες σε κουτιά δίχως παράθυρα; Και ποιος κρατάει το κλειδί για την ελευθερία τους;

Όχι, δε θέλω να παντρευτώ, ούτε να κάνω παιδιά. Θέλω πρώτα να βρω τον εαυτό μου, αυτό που υπάρχει μέσα μου, όχι αυτό που προσπαθούν να με πείσουν πως είμαι.

Θέλω να μην ακούσω ποτέ ξανά για καμία γυναίκα που βιάστηκε, είτε σωματικά, είτε λεκτικά.

Θέλω να μπορώ ν’ αναδείξω τα ταλέντα μου, χωρίς πρώτα να χρειαστεί να ταπεινωθώ για χάρη ενός γέρου καρχαρία που εκμεταλλεύεται την επιθυμία μου να κάνω κάτι δημόσια.

Υποτιμούνται πλάσματα τα οποία κάθε μήνα αιμοραγούν και παρ’ όλα αυτά επιβιώνουν και εκτιμούνται όσοι κλωτσούν καλά μια μπάλα (εντάξει, το θέμα καταντά γελοίο..).

Η δύναμη μιας γυναίκας δεν κρίνεται από το αν είναι πιο ικανή από έναν άντρα (που είναι! ) αλλά από το πόσο αξίζει η ίδια.

Δεν έχει ανάγκη κανέναν και δεν θέλει να έχει. Εσύ με ποιο δικαίωμα την υποτιμάς;

Δεν είναι ανώτερή σου κι ούτε εσύ κατώτερος, αλλά ρε φίλε, σε πουλάει και σε αγοράζει άμα θέλει.

Μη ξεχνάς άλλωστε και την ρήση του Αριστοφάνη “Ουδέν εστι θηρίον γυναικός αμαχώτερον.”

Souffragette