Μπορεί πλέον η γιορτή της γυναίκας για πολλούς και πολλές να μην έχει ιδιαίτερο νόημα, καθώς η ισότητα των δύο φύλων έχει επιτευχθεί με νόμιμο τρόπο στις δυτικές χώρες, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε των αγώνα των γυναικών για να φτάσουμε στο σήμερα, όπως επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είναι δεδομένο για όλες τις γυναίκες σε αυτό τον πλανήτη. Υπάρχουν ακόμη γυναίκες που υποφέρουν, δυσκολεύονται ακόμη και να καταφέρουν να κρατηθούν εν ζωή.
Είναι ιδιαίτερα θλιβερό πως δεν έχουμε όλες ίση μεταχείριση, γεγονός που φαίνεται να αφορά ακόμη και τον δυτικό κόσμο.
Καθημερινά γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με βία, σεξουαλική, σωματική και ψυχολογική. Αυτή ασκείται ακόμη και μέσα στην οικογένεια της γυναίκας, μα όπως μας αποδεικνύει και η επικαιρότητα η βία δαμάζει και στους χώρους εργασίας.
Γυναίκες γεμάτες όνειρα, ταλέντα, όρεξη για εξέλιξη, χάνουν μέχρι και τον ίδιο τους τον εαυτό από μια απάνθρωπη στιγμή βίας. Που κατά κύριο λόγο ασκείται από άνδρες αλλά ακόμη και γυναίκες μπορούν να πατήσουν γυναίκες για το προσωπικό τους όφελος.
Κι αν σας δημιουργεί απορία, πως γίνεται μια γυναίκα που έχει ίδιες ανάγκες και ανησυχίες με μια άλλη γυναίκα, η δεύτερη να την κακομεταχειρίζεται; Αναρωτηθείτε κι εσείς οι ίδιες πόσες φορές έχετε σκεφτεί ή εκφραστεί αρνητικά για κάποιο άλλο θηλυκό;
Για αυτό ευθύνεται η κοινωνίας μας, για τις πεποιθήσεις που μας δημιούργησαν. Εκεί αρχίζουν και όλα τα σεξιστικά στερεότυπα που ακόμα και εν έτη 2021 ταλανίζουν άνδρες και γυναίκες. Φτάνουμε σε σημείο να κρίνουμε γυναίκες ακόμη και επειδή δεν επιθυμούν να αποκτήσουν παιδιά, σκεπτόμενοι ότι δεν θα ολοκληρωθούν, και πολλά άλλα στερεότυπα, τα οποία δεν επιθυμώ να αναπαράγω.
Άνδρες και γυναίκες χρειάζεται να αντιληφθούμε πως είμαστε ισότιμοι και ισάξιοι, ανεξαρτήτως φύλου, είμαστε φτιαγμένοι από ίδιο υλικό.
Οι γυναίκες της σημερινής εποχής έχουν καταφέρει πολλά, είναι αξιοθαύμαστες, θα μπορούσε κανείς να τις χαρακτηρίσει ως πολυεργαλεία. Έχουν προοδεύσει σε όλους τους τομείς, έχουν καταφέρει πράγματα που κανείς δεν περίμενε χρόνια πριν και έχουν καταφέρει να βγάλουν ασπροπρόσωπες όσες αγωνίστηκαν κάποτε.
Πρέπει πρώτα οι γυναίκες να αγαπήσουμε τις αδερφές μας, να σταθούμε δίπλα η μια στην άλλη και έπειτα θα εισπράξουμε και τον απόλυτο σεβασμό μερικών αρσενικών που ακόμη δεν μας αντικρίζουν ως ίσους προς ίσους.
Οι γυναίκες έχουν περπατήσει έναν μακρύ δρόμο για να λάβουν τα δεδομένα, ήρθε όμως η μεγάλη ώρα να τερματίσει και η βία. Τέλος σε κάθε μορφή βίας. Γυναίκες σαν μια γροθιά.
Ελένη Σούστα
Ψυχολόγος
